Yağmurcukkuşu
"Yağmurun sesiyle konuşurum ben, kimse duymasa da.
Toprak kokusu siner içime, annem gibi suskun.
Kuşlar uçar, ben beklerim; içimde biriken sözcüklerle.
Gökyüzü ağlarken, ben de büyürüm biraz daha."
Yağmurcukkuşu, gökyüzünde süzülen bir hayal gibi,
Düşlerimde uçuşur, rüzgarın melodisiyle dans eder.
Gözlerin deniz, derin ve huzurlu,
İçinde kaybolurum, dalgalar gibi.
Düşlerimde uçuşur, rüzgarın melodisiyle dans eder.
Gözlerin deniz, derin ve huzurlu,
İçinde kaybolurum, dalgalar gibi.
“Ben susunca yağmur başlar.”
“Kuşlar da ağlar mı anne?”
“İçimde bir yer var, orada hep rüzgar eser.”
“Beni kimse anlamıyor, ben de kendimi anlamıyorum bazen.”
“Kelimelerim var, ama kimseye söyleyemem.”
“Dünya çok büyük, ben çok küçüğüm, ama içimde bir orman var.”
“Kuşlar da ağlar mı anne?”
“İçimde bir yer var, orada hep rüzgar eser.”
“Beni kimse anlamıyor, ben de kendimi anlamıyorum bazen.”
“Kelimelerim var, ama kimseye söyleyemem.”
“Dünya çok büyük, ben çok küçüğüm, ama içimde bir orman var.”